از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

تندیس ابیسو در کسنوما ، ژاپن

ابیسو^[1] (رماجی: ebisu کانجی: 恵比寿 هیراگانا : えびす) خدای ماهیگیران ، بخت و اقبال ، کارگران ، همچنین سرپرست کودکان و تندرستی است . او یکی از هفت خدای بخت و اقبال (七福神) است وتنها خدای ژاپنی اصل از میان این هفت خدا است .

 هیروکو

ابیسو در اساس هیروکو^[2] 蛭子 («کودک زالو»: 蛭 زالو ، 子 کودک) نامیده شد . علت این تسمیه این بود که وی بی هیچ استخوان به دنیا آمد (در داستان هائی دیگر: بی دست و پای) . علت آن خطای مادرش در اجرای رسوم عقد زناشوئی بود^[3] . هیروکو تلاش کرد و کوشید تا زنده بماند ، اما چون که او نمی‌توانست بایستد ، پیش از سومین زادروزش او را در قایقی (ساخته شده از نی) گذاشته و او را دریا انداختند . او کم کم به کرانه‌ای رسید (احتمالا به ساحل ازو ، هوکایدوی کهن) و یک آینو^[4] به نام ابیسو سابورو وی را گرفت و رعایت کرد .

 ابیسو

این کودک ضعیف بر سختی‌های بسیاری را چیره گشت . در سن سه سالگی پای اش رویید و بالاخره اسکلت و استخوان‌هایش کاما شد ، و خدائی به نام "ابیسو گشت . او هنوز کمی لنگ و از لحاظ شنوائی کمی کر است ، ولی همچنان شاد و فرخنده که لقبش را («خدای خندان») را سزاوار است . تصویر او معمولا نشان می‌دهد که وی کلاهی بلند^[5] می‌پوشد و ماهی سیم بزرگی زیر بغل می‌گیرد .

معبد ایزومو تایشا

جشن ابیسو در بیستمین روز از دهمین ماه کانازوکی (رماجی: « Kannazuki» ماه بی هیچ خدای) برپا می‌شود . به علت نقص شنوائی ابیسو ، با اینکه هشت میلیون نفر در معبد عظیم ایزومو تایشا^[6] جمع می‌شوند , وی آنها را نمی‌شنود !

در تصویر هائی که در مغازه‌های کوچک پیدا می‌شود ، ابیسو را معمولا با دایککوتن یکی دیگر از هفت خدایان خوشبختی نشان می‌دهد . در داستان‌های دیگر، این دو بصورت پدر و فرزند یا استاد و شاگرد نشان می‌دهد . این دو معمولا با فوکورکوجو پیوسته و «سه خدای خوشبختی» را تشکیل می‌دهند .

پانویس

1. ^  به صورت (恵比須) ، (胡) ، (夷) و (戎) هم نوشته می‌شود .
2. ^  رماجی آن hiruko است .
3. ^  به داستان ایزانامی رجوع شود .
4. ^  اصل واژه: آینو به معنی انسان مقابل کاموی به معنی موجود آسمانی .
5. ^  نام کلاهش کازائری ابشی (رماجی: Kazaori Eboshi کانجی: 風折烏帽子) است .
6. ^  قدیمی ترین معبد شینتو در ژاپن واقع در ایزومو .

منابع