آئین کنفوسیانیسم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آئین کنفوسیانیسم (Confucianism) توسط کنفوسیوس (Confucius) حکیم و سیاستمدار چینی بنیان گذاری شد که با وجود مقبولیت عامه، پس از چندی از رونق افتاد و جای خود را به آئین بودا داد.

تعالیم کنفوسیوس ترکیبی بود از اصول اخلاقی، سیاست مدن و مقداری مسائل دینی.

تعالیم

لی

وی معتقد بود که اجداد مردم طبق قاعده لی (Li) زندگی می‌کردند و به همین خاطر، از انواع نیکی‌ها و برکات برخوردار بودند، ولی مردم زمان وی بر اثر رها کردن آن شیوه، از آن امور محروم مانده‌اند. لی از دیدگاه کنفوسیوس معانی مختلفی داشت و برای پاکی، ادب، تشریفات و عبادت به کار می‌رفت. وی معتقد بود با پیروی از لی هر چیزی بسامان می‌آید و جامعه آرمانی تشکیل می‌شود.

اصول اخلاقی

معبد ونمایو، یک معبد کنفوسی در چین

وی پنج رابطه را مطرح کرد که هرگاه درست باشند، همه چیز درست می‌شود:

مهربانی در رابطه میان پدر و پسر
لطف برادر بزرگتر به برادر کوچکتر و تواضع برادر کوچکتر در مقابل برادر بزرگتر
عدالت شوهر با زن و اطاعت زن از شوهر
علاقه مندی زبردستان به زیردستان و اطاعت زیردستان از زبردستان
مهربانی فرمانروایان به رعایا و وفاداری رعایا به فرمانروایان

آرمانشهر

کنفوسیوس در مورد آرمانشهر و رابطه شهریار با رعایا تعلیم می‌داد که هرگاه کشور نیز مطیع قانون می‌شوند. وی درباره انسان کامل نیز سخن گفت و صفات پنجگانه وی را چنین نشان داد:

عزت نفس
علو همت
خلوص نیت
شوق به عمل
خوش رفتاری

پیروان

شاگردان کنفوسیوس که گفته می‌شود ۷۰ نفر بودند، به سراسر کشور چین رفتند و به تعلیم حاکمان و صاحب منصبان مشغول شدند و گروهی از آنان نیز گوشه گیری را برگزیدند. تعالیم این حکیم به وسیله شاگردانش تا یکی دو نسل پس از وی گسترش یافت.