راه رفتن به شکل قائم و با پاهای کشیده، در اصل به خاطر سازگاری با زندگی درخت نشینی شکل گرفته است.

نویسندگان بریتانیایی این تحقیق چنین گفته اند که راه رفتن به صورت قائم، همواره یکی از خصوصیات میمونهای انسان نما بوده است و انسان بدون گذراندن دوره چهار دست و پای سرپنجه ای ، این توانایی را به ارث برده است. آنها اعتقاد دارند که این شکل مخصوص چهار دست و پا راه رفتن در دوران اخیر و به عنوان روشی برای حرکت در کف جنگل ایجاد شده است.

سوزانا تورپ (Susannah Thorpe)، رابین کرامپتون (Robin Crompton) و راجر هولدر (Roger Holder) ، پس از تحلیل و بررسی حرکات اورانگوتانهای وحشی که بیشتر دوران عمر خود را روی درختان میگذرانند، به نتایج فوق رسیدند. آنها متوجه شدند که اورانگوتانها برای چیدن میوه از شاخه های نازک درختان و عبور از یک درخت به درخت دیگر به صورت ایستاده حرکت میکنند.

به گفته پروفسور رابین کرامپتون از دانشگاه لیورپول:” دسترسی به میوه و عبور از حد فاصل بین دو درخت، هردو نیازمند این توانایی است که حیوان بتواند راه خود را از میان شاخه های بسیار نازک انتهایی که میتوانند با خم شدن وزن او را تحمل کنند، بیابد.”

” نتیجه گیری منطقی از شواهد تجربی، زیست محیطی و فسیلها این است که راه رفتن به شکل قائم و با پاهای کشیده، در اصل به خاطر سازگاری با زندگی درخت نشینی شکل گرفته است.”

مزایای انتخابی
به عقیده این دانشمندان، اجداد ما در حدود زمانی که شرایط آب و هوا تغییر یافته و پوشش گیاهی کم شده است به تغییر موقعیت و محل زندگی خود پرداخته اند.
درواقع این موجودات میمون نما یا انسانهای باستانی، با این تحولات، سایبانهای خود در بالای درختان را رها کرده و به زمین آمدند. بر روی زمین، آنها همچنان شیوه راه رفتن بر دوپا را حفظ کردند و غذای خود را از روی زمین یا درختان کوچکتر تهیه کردند.

پروفسور کرامپتون چنین شرح میدهد که اورانگوتانها به طور قائم بر روی شاخه های قابل ارتجاع راه میروند و درست مانند ورزشکارانی هستند که روی مسیری قابل انعطاف و فنری حرکت کنند، آنها برای حفظ تعادل، با اندامهایی کشیده و وضعیت قرار گیری خاص زانو و لگن حرکت میکنند.

محققین به این نکته اشاره کردند که تعدادی از قدیمی ترین فسیلها از اجداد انسان دارای بدنی ترکیبی هستند، پاهایی که برای راه رفتن شکل گرفته و بالاتنه ای که ظاهرا برای بالا رفتن از درخت مناسب است.

علاوه بر اینها شواهدی در دست است که نشان میدهد این جانوران دو پا در محیط بسته جنگلی زندگی میکرده اند نه دشت همواری که راه رفتن بر روی زمین تنها انتخابشان باشد.

دنیل لیبرمن (Daniel Lieberman) زیست/انسان شناس از دانشگاه هاروارد، در گفتگو با شبکه BBC چنین گفته است:” به نظر من این تحقیق بسیار شسته و رفته است، اینکه عده ای درباره سرچشمه راه رفتن ایستاده انسان به طور خلاقانه تری فکر میکنند بسیار جالب است. اما نتیجه این تحقیقات نمیتواند حرف آخر در این زمینه باشد.”
“مساله مهم این است که بدانیم مزایای این انتخاب برای اولین انسان نماهایی که بر دو پا ایستادند، چه بوده است؟ ما درباره سابقه و دلایل این واقعه اطلاعات بسیار اندکی داریم.”

news.bbc.co.uk